بوی مرد و غبار سفر داشت،بافه ی برفی یالهایش

مثل آشوب بوران شب بود،تندر شیهه شیهه صدایش

سایه طرح شبدیز شیرین،آذرخشی که رخش تهمتن

بو ی لیلایی دیگری داشت،یال در باد و باران رهایش

نعل کوب مصاف حماسه،در نبرد نفسگیر مردان

از دل آب و آتش گذشته،مانده بر خاک و خون رد پایش


***

آن که بر کوهه ی زین این رخش،مثل کوهی وزین،تکیه می زد

در نشیب شتابنده ی عمر،تکیه دارد به چوب عصایش

یال در یال طوفان گذشتند،در غروبی که خون در نفس داشت

مانده از آن سواران عاشق،حسرت خاطراتی برایش


***


باد می آید و برگها را از سر شاخه ها می تکاند

می رود آن سوار کهن سال،کودکی می دود از قفایش


سروده: غلامرضا کافی





منبع:

1. کتاب سوختگان وصال، نکوداشت جانبازان شیمیایی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تهران، دفتر هنر و ادبیات، 1381 صفحه: 49

2. نوید شاهد